Ergens heel diep van binnen,
ver verstopt achter herinneringen van wiegeliedjes,
oma's, sinterklaas
ver achter een gebroken hart.
Ben ik blij dat ik er nog ben,
gewoon zo maar omdat ik dit nooit
had willen missen..
Maar ergens, nog veel dieper,
nog verder verstopt achter kapotte dromen,
snelle afscheidskusjes ver achter een verliefd hart,
duizend maal gebroken, telkens weer gelijmd.
Vind ik het jammer dat ik zo'n scheiterd ben,
ben ik bang om weer teleurgesteld te worden,
wil ik mn hart niet nog eens breken,
te bang..
dat ik dan de kracht niet meer vind,
omtoch door te gaan...