vroeger is al een tijd geleden maar ,staat me nog steeds heel helder bij
ik weet alles nog als de dag van toen en weet nog te herinneren wat ik toen ooit zei
als ik ouder ben dan gebeurd dit niet,laat het nooit zover komen.
dat mn kind z'n vader als een vijand ziet en nachtmerrie's over mij zal dromen.
mijn vader was mn held niet meer,er was al veel teveel gebeurd
juist toen ik een schouder nodig had was mn leven al verscheurd.
geen schouder meer geen liefde,geen rug om achter te schuilen,
geen toekomst visie geen schaduw meer,alleen een waterige blik van al het huilen.
alleen strompel je wat verder,in wat voor een ander leven heet,
de drank lijkt ineens je vriend omdat je alles dan even vergeet.
deed ik het dan zo verkeerd of was je slechts jalours?
omdat ik mn leven anders verdeelde en niet zo gelijkvloers??
deed ik de dingen zoals jij ze vroeger had willen doen,
was je daarom zo gefrustreerd?
zie je jezelf in mij en ben je daarom zo omgekeerd?
zal het wel nooit begrijpen en mischien wil ik dat ook niet,
hoop alleen dat we weer snel vrienden worden,ik kan niet meer tegen dit verdriet.