Door hetzelfde ziekenhuis van hun dood
ingedeeld in straten
liep ik met mijn meisje in barensnood
toch van gezondheid te blaken
nare herinneringen huiverden
rillingen op mijn vel
toen we door de gangen kuierden
stopten bij het bevallingskwartier met één druk op de bel
verwonderd nog om het hele gebeuren
reden we naar beneden af
liep ik niet te treuren
omdat dit zelfde ziekenhuis ook leven gaf
alles was weer zo tegenstrijdig
en nogmaals ondervond ik zoals je ziet
met mijn hartje overblijdig
voelde ik weer zoveel geluk tegen mijn verdriet
ja dat is het leven
verdriet om het gaan
maar vreugde als ze leven geven
en je hartje rood van liefde komt te staan
fortuna: | Zaterdag, december 01, 2007 00:31 |
gefeliciteerd, oma! oude herinneringen vermengd met nieuwleven; meelevend gelezen. Liefs |
|
Ria -rimpeling-: | Vrijdag, november 30, 2007 18:32 |
Ik kan dit zo goed herkennen,verdriet en geluk zo dicht bij elkaar! liefs Ria |
|
Quicksilver: | Vrijdag, november 30, 2007 13:20 |
kan even niets zeggen..dan in stilheid gelezen..het ontroerd mij in blijdschap en tevens geeft het mij verdriet in herkenning.. liefs,Dicky |
|
switi lobi: | Vrijdag, november 30, 2007 09:40 |
Zo is het lieve K@trien, aan iedere lach kleeft een traan... Dikke kus voor een hele lieve omama! Liefs, switi lobi |
|
remie: | Vrijdag, november 30, 2007 08:11 |
lieve katrien dood en leven liggen zo dicht bij elkaar, mijn dochter was 5 maanden zwanger toen mijn man overleed, hij had net de dvd met zijn aanstaande kleindochter gezien...liefs remie | |
Auteur: K@trien | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 30 november 2007 | ||
Thema's: |