Jij hebt mij het leven gegeven
soms denk ik,kan het me beter ontnemen.
Ik was amper 15 jaar,mijn vader overleden.
Net toen ik hem zo nodig had werd hij van me afgepakt.
Kun jij niets aandoen.Weet het wel.
Mijn oudere broer vind ik een fijne vent,
maar denk dat ik hem niet goed ken.
Mijn oudere zus die vind ik knus,op haar kan ik bouwen
haar kan ik vertrouwen.
Mijn overleden broer is te vroeg gegaan,
ik zie hem nog voor me staan.
Mijn eerste huwelijk ging stuk,echt ik heb geen geluk.
Mijn tweede huwelijk is kwakkel en jij moeder deed er
nog een schepje boven op.
Ik jou eigen vlees en bloed,snap jij nu echt niet wat je doet!Hoe het moet!
Mag dan niemand gelukkig zijn?
Alleen jij,
Margot