ommekeer
de kilte verstilt in vorst aan de grond
tussen bomen tot op het naakt ontloofd
beroofd door wind van laatste blad
verstard wortels in aard verhard
zich aanpassen aan de ommekeer
van sapgang slechts in de stam
gelijk een retraite van rust
bezinnend in de jaarringen
met overgave tot lentelaven
Meijeringen: | Maandag, december 24, 2007 23:11 |
dit vind ik heel mooi, graag gelezen.. | |
H.J.: | Zondag, december 09, 2007 07:12 |
Ik was je even kwijt maria:) gelukkig hervonden in schoonheid en een verlangen naar jouw lente. kusszz H.J. |
|
verhavert: | Vrijdag, december 07, 2007 09:54 |
een prachtig schrijven gelezen en herlezen lieve lieve knuffel martine |
|
fortuna: | Donderdag, december 06, 2007 21:24 |
wow, dit is een mooi(e)... verlangen naar de lente. ;) Liefs |
|
Quicksilver: | Donderdag, december 06, 2007 12:26 |
zo bijzonder mooi geschreven vooral je laatste strofe!! liefs,knuffels Dicky |
|
switi lobi: | Donderdag, december 06, 2007 08:34 |
Heilzame winterrust... Fijne dag Maria. Liefs, switi lobi |
|
Hilly N: | Donderdag, december 06, 2007 08:27 |
Hoe mooi zal na de winter de lente weer zijn. Geweldig Maria Lieve groet, Hilly |
|
remie: | Donderdag, december 06, 2007 07:59 |
schitterend een graag gelezen gedicht...liefs remie | |
Windwhisper: | Donderdag, december 06, 2007 00:28 |
Als het wintert boven de aarde... wortelt de lente diep onder de grond...hoopvol en sterk... Liefs Cobie slaap lekker Maria Kuzzz |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 06 december 2007 | ||
Thema's: |