Mijn tegen jou,
weet dat ik van je hou
lichamen raken elkaar
strelend door mij haar
ja, handen glijden over mij
en ik maak je dan ook weer blij
onze lichamen in elkaar
ja, het was weer wonderbaar.
Nummer 127: | Vrijdag, december 07, 2007 12:24 |
doet me denken aan dat raadsel van de sfinx simpelweg omdat je gedicht mij het gevoel geeft dat het over echte mensen gaat mensen met talenten en fouten uiteindelijk vergaan we allemaal en is liefde het enige wat blijft bestaan groetjes Nummer 127 |
|
Auteur: tweetyke | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 07 december 2007 | ||
Thema's: |