Diep in mijn hart ligt een sleutel, maar niemand kan hem zien..
Deze sleutel geeft toegang tot mijn ziel, mijn ik, mijn beste kant misschien..
Heb jaren gewacht op degene die mijn masker, tegen pijn en verdriet
Mijn bescherming tegen alles, mijn pantser doorziet..
Een muur die ik in de loop der jaren heb opgebouwd..
Steen voor steen aangelegd en niemand mijn binnenste toevertrouwd..
Vaak probeerde ik mijn muur te laten zakken, mensen binnen te laten..
Maar die sleutel in mijn hart, kreeg niemand in de gaten..
Die zoektocht wilde niemand aan, de oppervlakte was genoeg..
Mijn hart schreeuwde om warmte en vriendschap, maar kreeg nooit wat ik vroeg..
Iemand om je gevoel mee te delen, dat wat je van binnen echt raakt..
Een echte vriendschap, nee dat had ik nog niet meegemaakt..
Waren al die mensen die deel uit maakten van mijn leven..
Uiteindelijk niet meer dan een onbereikbaar gegeven..
Bleef mijn sleutel dan onbekend en verscholen diep in mij..
Of zou er iemand ergens zijn, die samen zij aan zij..
Mijn muurtje steen voor steen, met een welbewogen knal..
Tot de laatste steen en laatste voeg, liefdevol afbreken zal..
En plots kom jij, nieuw en toch bekend..
Uit het niets op me afgerend..
Jij zag mijn pijn, mijn masker en zonder na te denken..
Heb je mij bevrijd, door mij mijn eigen sleutel te schenken..
Het mooie is dat jouw moeite wordt beloond..
Mijn warmte en gevoel wordt nu ook aan jou getoond..
Zo voel je dat een fijne vriendschap, voor beiden zo belangrijk zal zijn..
Samen delen we het verdriet, en vermenigvuldigen de gein..
Die weg ligt open, en geloof me als ik zeg..
Je bent in mijn hart gekomen en gaat daar nooit meer weg..

(Paula)