Mama.

Het is niet dat alles alleen nog

verder kan breken. Dat alles door

wat woorden en een subtiele -

doch gemeende traan weer

als vroeger kan worden,

zoals je al jaren gelooft. Je afstand is in die tijd immers alleen maar groter geworden, doorzichtig voor de wereld
maar verdichtend voor onze woorden. Want hoe leuk kunnen leugens nou lijken?

Zolang je maar niets hoeft uit te leggen, niets te zeggen tegen zij die het allemaal niet meer hoeft te horen. Zij die 's nachts voor je huilt, en tegen je wil schreeuwen omdat je me dat nooit hebt geleerd. Omdat ik niet meer weet waarom je me nog niet op straat hebt gezet, waarom je me niet gewoon

alleen zou laten.

Geschreven door

Suzanne.

Reacties op dit gedicht

Suzanne. vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

flores:	Woensdag, december 26, 2007 23:56
He Suus...wat somber.:( Niets is wat het lijkt, of is alles zoals het is? Hier!!! Een dikke nachtdienstknuffel. Zullen we huppelen? ;) X

Over dit gedicht

Auteur: Suzanne.
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 26 december 2007
Thema's: [Moeders]