stel je nou eens voor je ogen gloeien, nu niet meer zow
en hebben weer die glinstering die ik zo goed ken
omdat de ontvoering een vakantie bleek
en dat je in hetzelfde sprookje zat en
je dit keer ook een beetje verlegen keek
daar ik nu nog overtuigder ben
en stel je nou eens voor je zag vandaag een meisje met haar fietsje in een portiek
met een gedesillusioneerde blik en blozend glimlachje
dan was zij niet meer zo ziek
en had ze meteen toen ze jouw zag haar dagje
bovenaan stond dan wat rotzooi
waar niemand zich erover opwond
anders gaf ze het een gooi
dan maakten ze solide grond
omdat jouw zijn haar zijn dan weer vond
haar zijn kon en wilde dan echt niet ontsnappen
op het moment dat jouw zijn dan haar deur door zou stappen
dus het zou wel fijn zijn als ik haar zou zijn en jij in zijn zijn bij mij zou zijn
toch...