Avondmeer
Avondmeer
Roerloos en stil is het woud
als ik na de storm van het zijn
loop langs het natte berkenhout
naar de oever van het avondmeer.
Ver boven mij zie ik de hemel met
haar gebroken, purperen ribben.
De zon is ver weg en slechts
zichtbaar in oranjefletse strepen.
Rust daalt nu zachtjes neer
in deze late avondschemering.
Hier hervind ik mij tenslotte weer
bij dit verlaten, stille avondmeer.
© sjoerd haxe
Reacties op dit gedicht
| Fanariah: | Donderdag, september 25, 2008 17:10 |
| Herkenbaar, soms raak ik mezelf ook kwijt in deze hectische wereld en vind me dan weer terug in de natuur. Mooi hoor! |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, januari 05, 2008 19:00 |
| na stormen van zijn...hervindt men evenwicht in de rust aan oevergedachten... erg mooi Sjoerd ! liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sjoerd haxe | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||