lommert: | Maandag, januari 07, 2008 23:38 |
overdenkend gedicht..het kindzijn...dat wat geboren wordt met alle mooie mogelijkheden dat het in zich draagt om tot een volwaardig prachtig Liefdevol mens uit te groeien......ik kniel voor het kind...die openheid..die onschuld...ik hou van je gedichyt;) stevige groet willem |
|
Quicksilver: | Maandag, januari 07, 2008 21:51 |
Oei ik schrijf weer wat teveel,als afsluiting schreef ik nog... Liefs,Dicky |
|
Quicksilver: | Maandag, januari 07, 2008 21:50 |
Wil ik heb gisteravond eens even gesnuffeld op je website.. Wanneer ik jou gedichten tegen kwam, raakte ze bij een gevoelige snaar... waarom? Omdat ik weet en precies voel wat het is om een heel dierbaar iemand te moeten verliezen.... Jij schrijft prachtig en emotioneel..Zo ook dit gedicht intrigeert mij..haar licht zal nooit doven, is verbonden in gouden draden van het hier en het verre!! De ziel blijft voor eeuwig!! Haar licht zal nimmer doven.. Daar geloof ik pertinent in!! | |
Wil Breuker: | Maandag, januari 07, 2008 17:06 |
Beste Ela Het gedicht verwoord wat ik voor ogen had, maar inderdaad vanaf het ontstaan wringt er iets, ook bij mij. Ik ben benieuwd hoe jij het zou rangschikken, wil jij er jouw licht eens op werpen, ik wil graag leren, als je wilt mail mij jouw samenstelling. Echter aan de zeggingskracht welke is de verwerking van een het overlijden van een kind, wijs en groot in liefde, zo was zij, mag niets veranderd worden. Ik wacht in spanning af. m.v.g. Wil |
|
ela: | Maandag, januari 07, 2008 12:04 |
Dit gedicht geeft mij de indruk dat u iets heel fragiel en toch opbeurend beschrijft ik kan het evenwel niet inpassen in mijn gedachten. Naar mijn gevoelen moeten de strofen opnieuw geschikt worden( het hoeven niet altijd even veel regels te zijn. ela |
|
Windwhisper: | Maandag, januari 07, 2008 01:18 |
Wat mooi beschreven lieve groet Cobie |
|
Auteur: Wil Breuker | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 07 januari 2008 | ||
Thema's: |