Jij & Ik
Jij en ik toen in dat park, jij
veertien jaar, ik achttien.
De jaren zijn voorbijgegaan,
In weemoed heb ik teruggezien.
Op de harde grond, in de warme zon,
lag jij naast mij, mijn ene,
schoonheid die zo ontroeren kon
‘k had toen kunnen wenen.
En niemand die ons nog kan zeggen,
wij elkaar uit kunnen leggen,
we zijn elkaar daar toen verloren
Het lot? ons beschoren? maar,
wat tastbaar is voorbij gegaan,
is in de geest blijven bestaan.
Voor altijd in mijn hart, jij, mijn muze
Auteur: Wil Breuker, december 2007
Auteur: Wil Breuker | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 08 januari 2008 | ||
Thema's: |