Het zicht reikt niet ver meer
naarmate de sneeuw dikker wordt
donkere grijze vlokken dwalen rond
trekt de wereld een grauwe jas aan
 
Duisternis overheerst het jaargetij
waar eenzaamheid het centrum is
dromen furieus stukgeslagen
en tranen onzichtbaar stromen
 
De buitenkant toont anders
daar sneeuwt het zonnestralen
doch intern blijft de schreeuw
om hulp maar die niet komt
 
 
 
8 januari 2008
~Miriam~
 
 
 
 
 
 
 
Reacties op dit gedicht
Rimjam vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres


Innerchild: Donderdag, januari 10, 2008 20:11
Bij die laatste strofe word ik stil ...
ik vraag me af hoe lang iemand een masker dragen kan ?
Lang, denk ik, héél erg lang ... vraag is of er dan nog hoop is op toekomst ?
*zucht* Dit is een thema dat me de laatste dagen erg bezighoudt.

Knufje,
Innerchild


Ria -rimpeling-: Dinsdag, januari 08, 2008 16:01
Droefmooi gedicht!

liefs Ria


Over dit gedicht
Auteur:  Rimjam Abbo 1Abbo 2GroeneSter
Gecontroleerd door:  
Gepubliceerd op:  08 januari 2008
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.