Ik weet het gewoon niet meer
Ik ben mezelf niet meer
In mijn lichaam zit niemand
Dat is waarom ik niet meer verder leer
Lang geleden voelde ik nog wat, in mijn hart zat toen iemand
Maar die iemand kon het niet meer aan
En, toen is die geest uit mij gegaan
Die wist dat er altijd maar pijn zou zijn in mijn hart
En nu is het enige wat het lichaam nog ziet; zwart
Zwaar depressief voel ik me nu, en zo alleen
Ik wil warmte, denk aan de zon die op me scheen
Tot die achter de wolken ging en het licht werd gedoofd
Omdat zij niet meer in zichzelf gelooft
Ik wil niets meer voelen
Alleen, gelukkig zijn, vasthouden, woorden, kroelen
Plezier maken, mijn eigen ik terug vinden
Maar nooit meer durft het meisje in mij zich nog te binden
Ik ben weer terug bij af
Niks meer willen zijn, ik ben gewoon laf
Ik voel het gewoon, dat gevoel komt weer terug
Niks is erger dan deze pijn, steek een mes in mij, langzaam, niet te vlug
Dat zou dan het einde zijn
Hun eigen schuld, nu zien ze pas mijn pijn
Dan zou mijn verloren binnenste kijken hoe verdrietig zij zijn zullen
En denk maar niet dat de mensen zullen onthullen
Wie ik was, en wie ik altijd zal zijn.