Vervaagd verlangen
In twijfel getrokken, dat wat
Jij in mijn hart griefde.
Grijs vervaagde gedachten,
van wat me ooit verliefde.
Dat ik je tijden lang vereerde,
voor jouw liefkozing bezweken.
Hoe je me liefhebben leerde,
wat later snel bleek vergeten.
Bij iedere aanraking, mijn huid
tintelde, alsof er duizenden
zonnen op me schenen,
zintuigen prikkelde.
Tegenwoordig angstig,
voor ieder verkeerd te vallen woord,
waar zal doorschijnen dat die liefde,
niet langer wordt gehoord.
Toch niet meer zo zeker,
wat ik altijd dacht te voelen.
Probeer ik deze tijden,
nog eventjes terug te spoelen.
Jij in mijn hart griefde.
Grijs vervaagde gedachten,
van wat me ooit verliefde.
Dat ik je tijden lang vereerde,
voor jouw liefkozing bezweken.
Hoe je me liefhebben leerde,
wat later snel bleek vergeten.
Bij iedere aanraking, mijn huid
tintelde, alsof er duizenden
zonnen op me schenen,
zintuigen prikkelde.
Tegenwoordig angstig,
voor ieder verkeerd te vallen woord,
waar zal doorschijnen dat die liefde,
niet langer wordt gehoord.
Toch niet meer zo zeker,
wat ik altijd dacht te voelen.
Probeer ik deze tijden,
nog eventjes terug te spoelen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Blubvisje | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2008 | ||
| Thema's: | ||