Ze probeerde nog haar open open te houden
maar liep toch in zijn val, - met voorbedachte rade -
en geheel volgens eigen plan. Want naïef is ze niet.
Niet meer sinds haar hart opsprong en brak tegelijk.
Tegenwoordig draagt ze zelf haar hart, in beide handen,
slaat ze haar nagels uit in de rug van degene die te dichtbij komt.Ik voel het.
Haar ogen knijpt ze halfdicht om controle te houden
- ze wil weten wat ze uitzendt, hoe ze kijkt -
en als ze op zijn weerspiegeling moet vertrouwen...
ze wil niet dat hij ziet waarvan ze zichzelf niet bewust is.
Ze is bang zichzelf te verliezen en kruipt steeds verder weg
veilig in zijn armen, ze wil niets meer delen dan de tijd die rest.Ik weet het.
Haar dromen voorspelt ze aan de hand van haar verlangen
- mijlenver en onbereikbaar - Ze wil zijn wie ze is,
afwachten wie ze wordt, de wereld verkennen in vrijheid.
Hij zegt het te begrijpen, hij is de tijd vooruit.
Morgen zal ze verder zien, morgen wil hij haar zien
ze kijken in de toekomst langs elkaar heen.Ik zie het.
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 januari 2008 | ||
Thema's: |