een stil moment
had ik deze morgen
ik dacht
ik rij even bij moeder langs
toen kwam het besef
ze is er niet meer
ik voelde een leegte
mijn ouderlijk huis viel weg
een paar maanden geleden
nog voel ik een steek
als ik haar huisje
langs achteren passeer
ik rij er niet echt voorbij
maar zie de achterzijde
van het huisje
een gedeelte staan
ik mis haar
haar gulle lach
en haar engelengeduld
die wist direct wanneer
er mij iets dwars zat
dan was ik stiller als anders
dan vroeg ze mij
is er iets
je bent zo stil
nee, mijn zorgen
heb ik haar zelden verteld
ze had al genoeg
aan haar eigen verdriet
nee, dit kon ik niet
ik voel een traan
maar ik laat me niet gaan
dat zij nu gelukkig is
en weer bij vader is teruggekeerd
ik mis ze beiden
op dit sil moment zo erg
maar ik begrijp ook
dat het niet anders kon
het heeft zo moeten zijn
de liefde die ik kreeg
schenk ook ik
aan mijn gezin
maar ook aan vrienden
die leven in mijn hart
moeder, vader
ik mis jullie
en zal jullie nooit vergeten
julle blijven deel maken
uit mijn leven
ik heb het misschien
niet vaak gezegd
maar ik heb altijd
onvoorwaarlijk veel
van jullie gehouden
en dat blijf ik doen
zolang ik leef