misschien is het morgen te laat.
blijkt dat niets meer zeker is.
dat alles gewoon maar gaat.
ik ben hier dan wel met tranen gekomen.
ze hebben kunnen zien...dat ik hier niet wou wonen.
maar n traan bij afscheid zullen ze niet krijgen.
t is een teken van respect.
bij dat wil ik bij hun liever zwijgen.
ze hebben me zo kapot gemaakt.
mn hart zo diep en vaak...geraakt.
dingen vergeven...
maar hellaas zijn er herinneringen..
en die kun je nooit meer vergeten.
hun ellende staat in mn hart.
ookal heb ik t een plek gegeven...
ze gaan mee met elke start.
de woorde over mn gedrag.
het gewets hun gescheld.
t was alles in mn ogen..wat ik liever niet zag.
de ontrouw over mn problemen.
ik zou alles spelen.
als ik wou! was alles opeens verdwenen.
als je wil kan alles.. was was ze zeiden.
t enige wat ze deden.
ze proberen problemen te vermijden.
door die grote fout, ging vaak alles mis.
ze zullen het niet snappen.
ze weten niet wat leven is.
als het kon.
wou ik opnieuw beginnen met leven.
alles anders doen.
alles op een andere manier geven.
vrienden houden, ervan genieten.
als alles over kon.
zou ik niks meer laten schieten.
nu is t te laat.
is de keus tussen leven en dood.
tussen doorgaan...
of belanden in de o zo eenzame goot.
als ik t moeilijk..
en kost het veel kracht...
ik zal...zachtjes blijven vechten.
we zullen zien wie van ons het laatste lacht