nooit hoefde ik plaats te maken voor onzekerheid en minachting,
nu de tijd gekomen, langzaam slijt mijn zelfvertrouwen.
het begint met de kleine rottige opmerkingen,
waarvan jullie niet willen weten ze me kwetsen.
de misselijk makende kreten,
ze maken me kapot.
het wordt erger en erger,
ik wil me woede uitschreeuwen.
ik moet het ze zeggen,
kap ermee, het is over, klaar, stop!
Maar ik kan het niet,
ik blijf hopen dat het vanzelf ophoud.
ik weet dat dat niet gaat gebeuren.....
---------
Stop,
kap,
nok.
Ik hoor het me schreeuwen,
maar kan het niet zeggen.
mijn zelf vertrouwen weggevaagd,
mijn woede hangend aan een zijde draadje
met moed bij elkaar zoekend bereidt ik me voor,
op de woorden die reeds uit mijn mond zullen stromen.
ik kan het zeggen,
ik wil het zeggen,
ik ga het zeggen.