Ik zie mezelf nog staan
starend naar een diepe wond
Ach, als geluk in een klein hoekje zit
is mijn kamer vast rond
En als elke wond
voor een zoektocht zou staan
naar hoekjes in mijn kamer
heb ik teveel zoekwerk gedaan
Vroeger was mijn kamer nog niet zo rond
Toen had ik nog wel hoop
Maar voor de zekerheid wilde ik hoekjes kopen
alleen hoekjes waren niet te koop
Als ik gelukkig wilde worden
moesten mensen mij hoekjes geven
Dat is de enige manier
om gelukkig te worden in het leven
Maar toen ik ouder werd,
begonnen mensen mijn hoekjes te stelen
Het was allemaal niet eerlijk
en ik wilde dit spel niet meer spelen
Soms waren er mensen
die me wel hoekjes wilden geven
Daar klampte ik me dan aan vast
want die wilde ik houden in m'n leven
Maar altijd verlieten ze me weer
en dan deed het alleen maar extra pijn
want eerst had ik zoveel hoekjes
en dan moest ik weer in een ronde kamer zijn
Na een tijd waren alle hoekjes verdwenen
en mijn kamer was helemaal rond.
Het licht viel uit
en ik wist niet eens meer waar ik stond.
En nu, met mijn laatste beetje hoop
loop ik te zoeken met mijn handen tegen de kant
Tastend in het duister
langs de ronde wand...