Hoop
In de schemering van de poel van het
menselijk lijden, waarin tegelijkertijd
de natuur zo grondig wordt vermoord en
gebeden allang in bloed zijn gesmoord
vraagt men zich soms vertwijfelt af
naar de zin van al dit lijden. het leven
dat begon in het meer van verwachting
verdronk al snel in een zee vol verachting.
Toch daalt langs die machteloze wolken
bij het ontluiken van weer een nieuwe dag
van heel ver weg, uit dat verre sterrenmeer
soms een traan van mededogen op ons neer.
© sjoerd haxe
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, februari 10, 2008 19:10 |
| gevoelig gedicht | |
| kerima ellouise: | Zondag, februari 10, 2008 12:14 |
| tranen van hoop...een hoop tranen... sterk neergeschreven liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sjoerd haxe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||