dan ben ik verdrietig
dan ben ik gelukkig
steeds om en om
nooit wetend wanneer het komen gaat
nooit wetend wanneer het stopt
maar steeds komt het zo onverwachts
soms wil ik dat iemand vraagt hoe het gaat
maar soms wil ik ook dat ze gewoon hun mond houden
ik reageer dan hoe ik niet zou willen reageren
dan halen ze hun schouders op en gaan verder met hun gesprek
dan bal ik mijn vuisten en denk: laat ze maar
ik heb al genoeg zorgen