Een brief naar de wereld.
Hallo wereld,
Ik wil je wat vertellen. En ik wil dat je de brief leest, volledig.
Want als ik wat zeg, dan luister je niet.
En huilen kan ik niet, dus is deze brief mijn plaatsvervangende tranen.
Ik zeg nu al tijden tegen je, dat je er niet mee moet zitten.
Dat ik het een plaatsje heb gegeven. Ook al mag dat misschien niet helemaal waar zijn.
ik wil niet dat je huilt, omdat ik onvruchtbaar ben, chronisch ziek ben en misschien heel de veertig niet haal. Ik wil niet dat je huilt omdat ik misschien pijn heb. Ik wil niet dat je huilt omdat ik machteloos tegenover mijn eigen lichaam sta.
En wereld, ik mag dan misschien vroeg dood gaan en niet meer kunnen lopen van de pijn.
Het is niet het einde van jou. ik vecht totdat ik niet meer kan. En mijn laatste strijd is nog niet gestreden. Alle manieren van verwerken heb ik al gehad, van drinken, blowen, snijden en niet eten.
Maar ik heb een nieuwe manier gevonden wereld. Vechten. Vechten voor een beter leven, vechten voor elke dag geluk. Ja ik zal veel aanpassingen moet maken. En er zullen momenten zijn dat ik denk dat ik het niet trek. Maar ik ga door. Ik moet wel, ik heb geen keus. Ik zal niet meer toegeven aan de pijn en mijn angsten.
Wereld, ik wil dat je weet dat ik het red. en dat ik het vreselijk vind dat ik je geen kinderen kan schenken. Maar wereld, steun mij, in plaats van te huilen, want daar heb ik helemaal niks aan.
Zeg af en toe iets liefs, en geef me niet het idee dat ik minder waard ben omdat ik machteloos in mijn eigen lichaam ben.
Wereld.. ik vraag om je begrip. En een luisterend oor. Zonder dat je me aankijkt alsof ik ieder moment in kan storten en dood ga. Want wereld ik vecht, voor jou..
Omdat ik zoveel van de wereld hou..
Liefs,
Nauthiz
Auteur: Nauthiz | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 12 februari 2008 | ||
Thema's: |