Ik lach,
ik voel.
Ik kijk,
ik mag.
Ik hoor,
ik praat.
Ik ruik,
ik verloor.
Ik huil,
ik ben boos.
Ik verstop,
ik verschuil.
Ik verschuil wie ik ben,
verstop m’n echte ik.
Durf niks te zeggen,
er is niemand die ik ken.
Een masker van steen,
te hard om te breken,
te zwaar om af te doen,
wie kijkt er doorheen?