Vannacht sliep ik niet zo best
werd door gedrag van mensen weer getest
Zittend in het Licht
grijpgraag op mij gericht
Altijd wil men iets in ruil
vind je het gek, dat ik even huil
Soms bots je tegen je eigen ik
met een gevoel van: Ik stik
Vol van liefde voor iedereen
toch eventjes dan heel alleen
Weer over je eigen drempel stappen
te veel om te behappen
Wetend dat het morgen anders is
toch voel ook ik een groot gemis
Natuurlijk vul ik dit met mezelf weer op
zet straks de boel weer op zijn kop
Maar laat me nu eventjes zitten
best moe, na een nacht niet pitten
Machteloos gevoel
wetende met welk doel
Natuurlijk komen mijn wonderen er aan
kan ik weer vrolijk verder gaan