Ik wil zo graag
alles loslaten.
Dat jarenlange gevecht
tegen die depressie
achter me laten.
Maar hoe doe je dat
als het je moeder is
die aan zo’n ziekte lijdt..
Ik wil zo graag
weer helemaal ‘dochter’ zijn,
in plaats van moeder
van mijn moeder..
Mam,
ik wil zo graag
op eigen benen staan.
Zelf mijn leven invullen.
Nee, niet meer
op jouw manier.
Al die jaren heb je
op mij geleund.
Nu ben je
afhankelijk
van mij..
'k Hielp je,
steunde je,
met liefde.
Maar 't kan niet meer,
't is te zwaar.
Kom op,
laat me gaan.
Alsjeblieft!
Ik kan dit echt
niet meer aan!