»Verborgen herinnering«
Een aantal jaren en wat dagen
lang genoeg om te vergeten
wat nimmer verder is gekomen
dan verborgen en verbeten
Details trekken en beelden vormen
de nissen van een herinnering
helder als het avondlicht, zo zwart
vervormt in vage schemering
Verboden was het spreken over
en verdoemd waren de daden
Heel even was het kwijt, verloren
aan de angst voor ergere kwaden
Maar beelden vervagen niet
als stilte en eenzaamheid smeken
Enkel de waarheid, dodelijk
kan de betovering verbreken
©Kirr, 02-03-08, 21:53