Schoppen tegen de wereld.
alsof mijn nagels scherper zouden zijn
wanneer ze jouw vlees wegkrassen
patronen kerven in de warmte van je bloed
waar rechts niet minder rechts zou zijn
dan links, links is en blijft
ik verlang slechts naar de warmte
die in stromen over mijn armen loopt
alsof deze omhelzing dichter komt dan jij
de waardeloosheid slechts verachtend
in kernzinnen van verdriet
je ademt nog, en toch niet meer
alsof je gisteren nog warm was
in vergetelheid van de toekomst
alsof het bidden om geluk
de weg naar morgen nog verzacht.