Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Als me zelf
Als me zelf
de bergen verdwenen
ik zettte ze achter in de hoek
zou hen later smelten
in de kraters van hellegat
maar de ketting is gebroken
een glimlach deed zijn werk
nu kookt in heksen pot
de hoonlach en spot
de alruin krijst
mijn maag is vol steeds te leeg
voed mij op zonnewende
anders aanvaard mijn waanzin
ik gil de bezinning de wereld uit
want ongehoord
ben ik steeds verstaan
slaafs verslagen
nee...
eerder verslaafd aan
aan de heerlijkheid van ironie
onverstaan
steeds begrepen
zuiver kristal
ongeslepen
maar wel de kat in het donker geknepen
***Wim****
Reacties op dit gedicht
Black Lord vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Quadesh
:
Donderdag, maart 06, 2008 23:21
MAAAUW!!!! krab. kus
Over dit gedicht
Auteur:
Black Lord
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op:
06 maart 2008
Thema's:
[Humor]
[Delen]
[Ironie]