de zware stilte doet haar vlugger praten
heel alleen hier in mijn droom
suikervrij of toch met maten
past de naaktheid zonder schroom
we zijn verslaafd aan slechte boeken
grote glazen vol met schuim
steeds het hogerop gaan zoeken
en een melomanisch werkverzuim
ik veeg heel traag de tegels schoon
zie claustrofobisch steeds dat wijf
laat haar strippen voor een hongerloon
en dans dan (polonaisegewijs)
de kleren van mijn lijf…