Ik voel jouw ogen, overal waar ik ga
Je houdt me in de gaten, waar ik ook sta
Ik hoor je woorden, waar ik ook ben
Overal waar ik ga, hoor ik je stem
Ik voel de liefde, als je er bent
Drukkende liefde, die alles overstemd
Ik laat mezelf alleen maar in die waan
omdat ik anders hier niet zonder je kan staan
Ik haal het in me hoofd, dat jij om me geeft
Dat onze liefde, ooit écht bestaan heeft...
Totdat....
Totdat je me vertelt dat je altijd naar me moet kijken,
dat je niets liever wilt dan onder mijn blik bezwijken
Totdat je zegt altijd in gedachten tegen me te praten
over alles wat je voelt en misschien dit achterlaten
Totdat je smeekt en zegt 'ik hou zoveel van jou'
en het steekt, 'meer van jou, dan van mijn eigen vrouw'
Ik zou opgelucht moeten zijn, het is waar; onze liefde heeft altijd al bestaan
Maar ik huil, want onze liefde zal langzaam vergaan...