omdat de nachten langer worden
en je het 1 en ander is ontgaan
zo plotseling voel je die verandering
die door deze leegte is ontstaan
als de regen tikt tegen het raam
en de zon voorzichtig zijn plaats probeert in te nemen
zou jij deze donkere bui ook willen verdrijven
om haar de beste zonnestralen te kunnen geven
als je weer vast besloten grijpt na een sigaret
met een borrel of vijf te veel starend na de tv
realiseer jij je dat dit je niet het geluk kan geven
en verlang je na de golven op de onuitzichtlose zee
als je alleen ontwaakt uit die ontrustige nachten
zie je haar gezicht weer dwalen
omdat je haar warmte mist
en zij jouw hart kon hand haven
op een stlille zondag middag
besluit je deze gedachte los te laten
zo veel angst om het op te geven
vrezend dat de realiteit zich zal verraden
vandaag zal niet meer het zelfde verlopen als daar voor
toen jouw het dierbaarste is ontnomen
allles wat jji jouw leven noemde
en waar jij aan vast hield in al jouw dromen
is zo plotseling verdwenen
als onweer op heldere dagen
niet meer terug te keren
jouw handen door haar haren
de zin van het leven is voor jouw verdwenen
woorden, gezichten, momenten zullen je steeds meer ontgaan
alleen die donkere vertrekken
die jij hulpeloos blijft toe staan
vandaag zat je daar verdonken in tranen
dronken als altijd aan de realiteit te ontkomen
maar de werkelijheid werd jouw fataal
en heeft ook hem uit dit leven weg genomen......