Al jaren niet geweten van elkaars bestaan
Tot op het moment dat ik naast je kwam staan
Na jou eens die pin de ogen hebben gekeken
Was een dik uur alweer verstreken
Praten, lachen en toen die afscheidskus
Daarna was ik te laat voor de bus
Balend van dat ik je nummer niet had
Alleen je naam en waar je woonde, in ieder geval wat
De dagen er na bleef je door mijn hoofd spoken
Na een paar dagen, jou niet hebben gesproken
Besloot ik meer dingen over jou op te zoeken
De oplossing was te vinden in de telefoonboeken
In de hoop dat jij mij niet vergeten was
Eigenlijk begon het avontuur toen echt pas
Aan de telefoon konden we samen goed praten
En dat dan te weten, dat wij de volgende dag al samen op de bank zaten
Nooit verwacht dat er zo iets moois zou gaan bloeien
Heel mijn leven woon je al 2,3 straten achter mij
NIet wetend van elkaars bestaan, ondanks dat je woonde, zo dichtbij
Gelukkig kwamen wij elkaar toch nog tegen, beter laat dan nooit...!