Het is van dat weemoedig weer
Grijze wolken en
jammerende luchten
Ik denk aan samenzijn;
zoenen
achter het gordijn
van regen
Ik herinner me een warmte
onuitwisbaar en
waterbestendig;
zelfs de grootste kou
kan daar niet tegen
Alleen thuis zie ik de
tranen tegen de ramen
Ik voel me weemoedig, weer