Mijn duizend sterren!
Een donkere gloed die over ons land klimt,
bemint door de sterren en de maan.
Duizenden flikkerende lampjes met een heldere maan,
Die na duizende lichtjaren nog dichtbij lijkt te staan.
Al kijkend naar de tuin van de klein bloempjes.
De vol vertrouwen boven de wereld staan.
Schitteren en schijnen,
zo rijk en charmant.
De weerspiegeling in mijn ogen,
Het doet mijn gezicht bleken.
Mijn adem stokken.
Ik knipper met mijn ogen,
en bemin voor de laatste keer.
Vertelend dat ik ze lief heb,
voor de duizendste keer.