Oorlog een zaak om op te zeiken.
Hier ben ik terug mijn zoon ben je nu niet blij?
De oorlog is voor mij mijn kind totaal voorgoed voorbij.
Ik heb gevochten voor een land heel ver, dat ik zelfs niet ken.
Ik was een vuige huursoldaat, ‘k was zelfs niet een van hen.
Blauwhelmen heeft men ons genoemd, die voor de vrede vechten.
Maar wie vraag ik mij af vandaag, zijn de goeden of de slechten.
Met mijnen bestrijd men echt de oorlog niet, dat doet men toch met rede.
Dus verloor ik daar mijn benen niet voor de vrijheid en de vrede.
Oorlog, luister nu goed mijn kind, is een zaak om op te zeiken.
Ik zit nu in deze stoel mijn zoon, voor het welzijn van de rijken.
Quicksilver: | Vrijdag, maart 21, 2008 15:40 |
Als ik zeik is het alleen om het feit..dat ik califant tegen een oorlog ben..wat welke vorm dan ook! Dank je voor je reactie.Het ontorerde mij enorm ..Omdat jij zo lief over je moeder schreef. Ik heb jaren geleden in mijn kindertijd ooit een klavertje vier hanger van mijn lieve moeder gekregen ..Helaas ben ik die kwijtgeraakt! Vandaag schreef ik er een haiku over! Uite mijn gevoelens! Fijne paasdagen liefs van mij Dicky |
|
lommert: | Vrijdag, maart 21, 2008 10:05 |
hoeveel generaties hebben al niet gezeken op oorlogen...schijnbaar is het niet genoeg ..kom aan ...blijvend oorogje voeren..leve de wapen industrie...wordt hier kribbig van;) groet willem |
|
Fairouz: | Vrijdag, maart 21, 2008 09:17 |
Het blijft een lastig onderwerp Bompa maar goed ik ben het nog steeds met mezelf eens (haha) dat die mannen en vrouwen uiteindelijk zelf een keuze hebben gemaakt En ja, men verwacht altijd dat het anderen overkomt En als je dan je leven laat in een oorlog die de jouwe niets is ? Wij hebben hier geen dienstplicht en hoe is dat in Belgie ? Dus hier kiezen ze om de oorlog in te gaan. We hebben hier echt geen kindsoldaten hoor. Het blijft iets om over na te denken he ? Fijne pasen....Fairouz | |
lonely 1: | Vrijdag, maart 21, 2008 08:53 |
zolang men gaat VECHTEN voor vrede kan er van vrede geen sprake zijn, ook als blauwhelm is en blijft men soldaat in een oorlogsgebied met alle risico''s vandien, jammer genoeg ontroerend en rakend geschreven, liefs, hilde |
|
honingbijtje: | Vrijdag, maart 21, 2008 08:24 |
Je hebt helemaal gelijk. liefs honingbijtje |
|
Windwhisper: | Vrijdag, maart 21, 2008 08:14 |
Ja dat is dus de bittere werkelijkheid voor mannen vrouwen die op vredesmissie gingen of gaan, ze verliezen hun hoofd armen of benen. lopen trauma''s op. Maar ja wie wil dat horen, eigen schuld, geen medelijden hebben is ook soms de moraal, tja oorlog is echt iets om over te zeiken Ik kan me vinden in dit gedicht en onderschrijf het heftige verhaal, wat RALITEIT IS VOOR VELEN lieve groet Cobie kuzzz |
|
Yellow: | Vrijdag, maart 21, 2008 07:18 |
heftig schrijven, Y. |
|
Auteur: rovago | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 21 maart 2008 | ||
Thema's: |