Mijn masker lacht,
Opdat niemand zal weten
De tranen die ik huil
Elke dag, elke nacht.
Om dat wat nooit kan zijn
Zoals zovaak is gewenst
Omdat er teveel is geweest
Wat eindigde in pijn.
Ik lach en ik ga door,
Zal niemand laten merken
Dat ik met mijn verleden
Ook mijzelf verloor.
sunset: | Maandag, maart 31, 2008 20:46 |
Zo zul je nooit kunne zijn wie je werkelijk bent noch echt gelukkig worden. Maskers verstoppen en beliegen, zelfs jezelf (vind ik). Liefs, sunset |
|
Artifex: | Maandag, maart 31, 2008 07:20 |
Hoewel ik ze zelf ook wel eens gebruik, ben ik niet zo''n voorstander van maskers. Door de tijd legde ik ze vaker af, hopelijk gaat het jou ook lukken... Liefs, Artifex. |
|
Windwhisper: | Maandag, maart 31, 2008 00:46 |
ja dit zal herkenbaar zijn liefs |
|
Auteur: WritingMoon | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 31 maart 2008 | ||
Thema's: |