In de spiegel zie ik een meisje staan
Trillende handen verraden
de pijn, diep vanbinnen.
Verdriet is te lezen in haar ogen.
Zo moe van het vechten
elke dag weer
kei- en keihard vechten
om overeind te blijven
Begin langzaamaan te beseffen
dat ík dat meisje ben
Dat meisje, wat zo sterk lijkt
maar het eigenlijk allemaal niet meer aan kan
Ik ben niet ziek,
(dat is m'n moeder)
Ik red het allemaal wel.
Verstand op nul, blik op oneindig...
"even slikken en weer doorgaan..."