DOCHTERS
Jullie gezichten voor mij zien.
Jullie in gedachte te horen praten.
Wat doet het allemaal pijn.
Ik ben sterk om zonder jullie verder te leven.
In werkelijkheid lukt het mij niet, het knaagt aan mijn hart.
Hoe kan ik jullie vergeten.
Hoe kan ik jullie uit mijn geheugen wissen.
Hoe kan ik mijn verdriet kwijtraken.
Hoe kan ik toch respect voor jullie blijven houden, ondanks dat jullie mij als een oud stuk vuil gedumpt hebben.
Hoe kan ik voorkomen om niet in wrok om te kijken.
Hoe kan ik voorkomen om niet het gevoel te krijgen niet jullie vader te willen zijn.
Hoe kunnen jullie je zo laten manipuleren.
Steeds weer die ene vraag, hoe kunnen jullie zonder enige zelf reflectie hier mee leven.
Weten jullie wat mij op de been houdt?
Omdat ik nu zelfs, nadat ik jullie ruim 12 jaar niet heb gezien, nog altijd veel van jullie hou!
Jullie Vader
ECOS