Bevroren gevoelensAls water dat bevriezen gaatNog met slechts heel dun korstjeMaar toch bevroren in mijn zijnGevoelens wat bevroren...Ontdooien kan het slechts met zonWaar stralen het ijs brekenOnzeker want de zon breekt nietHet ijs nog niet geweken...Probeer, maar niet met woest geweldEn laat mij smelten van binnenNog niemand die het is geluktBevroren zijn mijn zinnen...Gevoelens die bevroren zijnLaten nog niemand binnenDe pogingen, ze zijn er welMen weet niet waar te beginnenBegrip en onbegrip hangenAls pegels n mijn ziel...Te veel gekwetst, teveel gezienAl opgebruikt reservewiel...Bevroren gevoelens, ontdooien traagverweven in een spinnewielJannie
Dianna: | Woensdag, april 16, 2008 22:32 |
Intens verwoord! Liefs Dianna |
|
arie: | Woensdag, april 16, 2008 17:32 |
Ontdooien door vertrouwen (ook van jezelf) Maakt dat de wereld zich meer en meer kleurt.. Liefs, arie |
|
moonwoman: | Woensdag, april 16, 2008 15:41 |
als de lieve God het wil, komt het op jouw pad, blijf erin geloven! lieve groeten. |
|
hiljaa: | Woensdag, april 16, 2008 15:16 |
zo voelbaar intens s dit knufkusliefs--hiljaa-- |
|
*broken star*: | Woensdag, april 16, 2008 15:07 |
mooi geschreven! X |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 16 april 2008 | ||
Thema's: |