Soms wanneer ik constant jouw woorden hoor
En je steeds dezelfde tekst weet te herhalen
Heb ik geen enkel besef van ‘waarheid’ meer
Omdat je me in je woorden laat doen geloven
Wanneer je constant in welke gebeurtenis dan ook
Mijn hand weet vast te houden, en niet meer loslaat
Verliest mijn lichaam de kracht om zelf te vechten
En zonder jouw hand, blijf ik niet eens meer recht op staan
Soms wanneer echter alleen jouw woorden nog tellen
En je steeds weer de antwoorden voor mij geeft
Vergeet ik, dat ook ik nog een mening kan geven
Maar je bent me voor, elke keer als ik het wil doen
Wanneer ik besef dat je weer over me heen gelopen bent
Is het al te laat om in te grijpen, of om je iets te verwijten
Je begrijpt dan ook niet dat ook ik onafhankelijk kan zijn
En dat jij, niet steeds in mijn voetsporen hoeft te treden