De motivatie keert terug,
deze opspelende en opzwepende adrenaline door mijn aderen.
Ik voel het stromen,
ik ben niet aan het dromen.
Ik ben aan het opstomen,
om te komen waar ik over sprak.
Je hebt geen idee van mijn capaciteiten,
ik zeg het nog eenmaal.
Ik beloof je, zoiets heb je nog nooit gezien.
Arrogantie is mij niet vreemd, en luiheid nog minder.
Maar op een gegeven moment moet je opstaan om te komen,
waar je uiteindelijk wilt gaan.
Dus ik laat alles achter me,
behalve mijn karakteristieke eigenzinnigheid.
Werk ik nu aan mijn discipline.
Verontwaardigde blikken zie ik al voor me verschijnen op de gezichten,
van de mensen die mij verachten en dachten
dat ik nergens zou komen en mij al letterlijk opgaven.
Dit is voor iedereen,
die niet gelooft in mijn kunnen.
Dit is voor iedereen,
die mij al had opgegeven.
Dit is voor iedereen,
die mij probeerde te breken.
Dit is voor iedereen,
die mij niks gunde.
Dit is voor iedereen.