een kans krijg ik van mezelf nooit meer.
een leven vol haat er verdriet.
alle tegenslagen steeds maar weer.
kan dit leven niet langer aan.
ik zou niet weten...
waarom ik nog zo verder moet gaan.
ik wil niet leven in een leven dat ik zo haat.
dus schrijf ik een afscheidsbrief...
en wacht tot de klok de laatste sec slaat...
het leven gaat verder zonder mij.
ik kijk van een afstandje toe.
maar hoor er niet meer bij.
want wie stond er ooit echt voor me klaar.
ik vroeg alleen maar teveel aandacht
en was altijd veel te zwaar.
nu loop ik weg zonder terug te kijken.
ik loop een richting op
zonder van mijn doel af te wijken.
zoveel gebeurd zoveel geprobeerd.
ik probeer alles goed te doen.
maar ik lijk geprogrameerd.
ik doe altijd alles verkeerd.
ja ik ben een fout.
iets wat iedereen altijd al heeft beweerd...
niemand die ooit naar me heeft geluisterd.
niemand die hoorde dat ik schreeude om hulp.
al zou ik het in hun oor hebben gefluisterd.