Tijdstilte. (1)

In het letterlijkst van mijn beleving

of wereld gezien.

Geen weten als dit voor de andere

levenslijnen met grip in hun handen

zijn; ik sla mijn handen wel tegen mijn oren en zal roepen dat ik het niet horen kan en wil. Al wat aanwezig zou zijn insluitend in een dag van morgen, vandaag en een levensloop, met de toekomst van mijn verleden die daar slechts aanwezig was, om mij heen en tussen mijn oren, neus en lippen door zich wentelend in de zoete woorden die mijn stem niet waardig was, niet hard genoeg om het fluisteren van het heden te overstemmen, overdaden

tot het stil wordt.

Geschreven door

Suzanne.

Reacties op dit gedicht

Suzanne. vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

fortuna:	Woensdag, mei 28, 2008 11:09
Super! Liefs

Free@Bird:	Dinsdag, mei 27, 2008 21:37
:)

johandedichter:	Dinsdag, mei 27, 2008 20:17
mooi gedicht het voegt meerwaarde aan mijn leven bedankt gr johan

Over dit gedicht

Auteur: Suzanne.
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 27 mei 2008
Thema's: [Leven]