Hij zei me:
Laat je vallen als een vlinder
Die vast zat in een klok
En slechts door op te geven
-moe van het ontsnappen-
De vrijheid weer kon vinden
Ik sprak
Zoveel woorden
Die dove oren terugkaatsten
Als een klepel in een klok
En ik beluisterde de resonantie
In mijn stille, koude hart
Ik zag je gaan
Te ver naar links
en nu
te ver naar rechts
Ik probeerde te spreken
te vliegen, te schreeuwen
Maar niets hielp
Jij gaat nog steeds je weg
als een klepel in een klok
En als een vlinder zit ik vast
Ik probeer nog te ontsnappen
Maar ik kan niet weg zonder jou
Dus vlieg ik, koppig vlieg ik
Tegen alle kanten op
Wijs genoeg om de waarheid te zien
Maar...
Stom genoeg om me niet te laten vallen
En in een keer
Alles op te geven...