Verloren vlinder
Vliegende schoonheid in ochtenddauw
ontaard van jezelf
Hoe hoog moet je vliegen
om engelenliefde te verkrijgen
en hoe diep moet je vallen
om mensenverdriet te voelen
Open je vleugels en vergezel me
bij het zoeken naar antwoorden
op deze vragen
Maak mij niet tot wat jij nu bent…
een verloren vlinder
ontaard van jezelf
Hoe hoog moet je vliegen
om engelenliefde te verkrijgen
en hoe diep moet je vallen
om mensenverdriet te voelen
Open je vleugels en vergezel me
bij het zoeken naar antwoorden
op deze vragen
Maak mij niet tot wat jij nu bent…
een verloren vlinder
Reacties op dit gedicht
| medelina: | Maandag, augustus 25, 2008 18:39 |
| Jou vleugels die mij beschermden tegen alle moeilijke dingen in het leven mogen even uitrusten. Ik heb nu de kracht om dat voor jou te zijn wat jij voor mij bent....ik ben er. | |
| medelina: | Donderdag, juni 26, 2008 18:30 |
| Voelbaar neergezet lieverd..! Prachtig onder woorden gebracht! Springende gevoelsbeelden weer die je op jouw eigen bijzondere manier weer overbrengt! Doe zo voort! Vele mensen zullen van je schrijfstijl gaan houden! Ik heb écht een bijzonder gevoel bij het lezen van dit gedicht! Heel mooi en helemaal waar! Petje af! Ik wil jou ook nog bedanken voor alle lieve reacties die ik kreeg op mijn gedichtjes! Je bent een prachtmeiss! | |
| zonnetje13: | Donderdag, juni 26, 2008 07:23 |
| wondermooi ,zo prachtig | |
| ReBelle: | Donderdag, juni 26, 2008 00:49 |
| Heel mooi en gevoelig de verschillende dimensies van leven verwoord, en het wanhopig zoeken naar verbinding en transformatie. Prachtig. Slaap lekker, ReBelle |
|
| ela: | Donderdag, juni 26, 2008 00:43 |
| Een volwassen vlinder voelt reds de dood,maar leefde een heel leven. ela |
|
| switi lobi: | Donderdag, juni 26, 2008 00:36 |
| Zachte melancholie... heel mooi! Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sanne_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||