Dat verlegen meisje
Dat truienmeisje
Dat stille meisje
Dat saaie meisje
Dat vriendloze meisje
Dat is niet mijn naam,,
Ja, ik ben verlegen
Maar ik heb een naam gekregen
Zou zo fijn zijn als het niet meer dat … meisje was
Niet meer ‘zei’ of ‘het stilste meisje van de klas’
Dat ze gewoon mijn naam zeiden
Zo’n klein dingentje, maar ze kunnen me er mee verblijden
Ze hoeven niet te weten waarom ik verlegen ben
Ze hoeven niet te weten wat voor leven ik leid
Want het is niet hun maar mijn realiteit,
ik ben een denker mijn hoofd draait overuren,
Mijn gedachte staat niet stil en daarom zit ik voor me uit te turen
Er is gewoon zoveel gebeurt, die ik probeer te begrijpen,,
Het maakt me niet uit dat ik in hun leven enkel als figurant functioneer
Maar dat ze niet eens me naam uitspreken, dat doet me wel zeer
* dit gedicht is geschreven vanuit een ander perspectief & gaat dus niet over mezelf.