ooit had ik
de kracht om in hem te geloven
de drang om mezelf dingen te beloven
geloofde in mensen
beloofte beterschap te wensen
toch heel diep in mijn hart wist ik het
twijfel ik aan elke stap die ik zet
toen had ik
de kans om het waar te maken
de prins waarop ik wachtte
heb hem weten te raken
wanneer ik naar hem lachtte
toch kon het op deze manier niet baten
heb ik de stap gezet om hem te verlaten
nu heb ik
de leegte weer terug gekregen
de resten van vroeger opgeschreven
gekregen liefde en haat
opschreven verraad
toch heb ik het zelf verpest
hij deed zo zijn best...
ooit heb ik
het vertrouwen in een vent terug
het verlangen gestild door aandacht
waarschijnlijk komt het niet vlug
de wereld is erger dan is dacht
toch zal ik moeten doorgaan
met vallen en opstaan