Verbrijzeld
Mijn naaktheid rust
in een hoek; verlaten
en
mijn zielswezen verbrijzeld
in
duizend kleine deeltjes;
goud en glimmer vergaat tot
stof
het is er niet meer, mijn
zijn ademt resteerende
windvlagen
van jouw geur, die
schrijnende pijnen diep
onder de huid schrijft
-alleen gelaten-
transpireer ik enkel nog
onuitgesproken woorden, die
jouw enkelvoud niet meer
bereiken; zoals
de aanwezigheid niet
voelbaar is;
-vergeef me-
ik sterf in een dood
van
vergeten, en
dit verscheurde hart
houd nog steeds
van
jou.