Angst ging er door me heen op school vandaag,
geloven ze dit nog is de grote vraag.
Zo niet dan kan je het helemaal vergeten,
dat ik nu echt bang ben zou je zelf wel weten.
Misschien ben ik je nu dan al kwijt,
van dat ik je toen die brief gaf heb ik geen spijt.
Nu heb ik zoiets van ik heb gedaan wat ik kon en meer kon ik niet doen,
alles gaat als je weg moet anders dan toen.
Het lijkt me heel raar en het zal heel stil zijn,
de gedachte dat ik misschien zonder jou op deze school zou moeten zitten is echt niet fijn.
Maar misschien geven ze je het voordeel van de twijfel wel,
dan zit ik pas weer lekker in mijn vel.
Ik moet me er nog niet te druk over maken het komt allemaal hopelijk nog goed,
en als jij dezelfde gedachtes heb als ik: hou ook moed.